سالهاست تصور می شد که هوش افراد (IQ) ، موفقیت آنان را در زندگی تعیین می کند. مدارس برای ثبت نام دانش آموزان در برنامه های مختلف و همچنین شرکت ها و کافرمایان برای انتخاب افراد، از آزمون IQ استفاده می کردند . ولی در ده سال اخیر، محققان دریافته اند که IQ تنها شاخص موفقیت افراد نیست. اکنون توجه به سمت هیجانی (EQ) است که به عنوان شاخص دیگر موفقیت افراد محسوب می شود. هوش هیجانی، نوع دیگر با هوش بودن است وشامل درک احساسات خود برای تصمیم گیری مناسب در زندگی است. EQ توانایی کنترل حالت های اضطراب آور و کنترل واکنشهاست. این به معنی پرانگیزه و امیدوار بودن به کار و رسیدن به اهداف است. به طور کلی EQ ، یک مهارت اجتماعی است و شامل همکاری با سایرمردم، کاربرد احساسات در روابط و توانایی رهبری سایر افراد می باشد. این آزمون مولفه های زیر را در آزمون دهنده می سنجد: «خود آگاهی هیجانی»: توانایی آگاهي، فهم و وقوف بر احساس خود . «خود ابرازی »: توانایی ابراز احساسات، باورها و افکار صریح، و دفاع از رفتارها و مهارت های سازنده و بر حق خود. «عزت نفس» : توانایی آگاهي از ادراکات خود، پذیرش خود و احترام به خود. «خود شکوفایی»: توانایی درک ظرفیت های بالقوه خود، انجام فعاليت هايي متناسب با توانايي خود، تلاش برای انجام فعاليت و لذت بردن از آن. «استقلال»: توانایی مديريت افکار و اعمال خود، و آزاد بودن از تمایلات هیجانی . «همدلی» : توانایی آگاهي و درک احساسات دیگران و ارزش دادن به آنها . «مسؤولیت پذیری اجتماعی» : توانایی ابراز خود به عنوان یک عضو دارای حس همکاری، مؤثر و سازنده در گروه. «روابط بین فردی» : توانایی ایجاد و حفظ روابط رضایت بخش متقابل که به وسیلۀ نزدیکی عاطفی ، صمیمیت، ابراز محبت و دريافت محبت ايجاد و ادامه می يابد. «واقع گرایی» : توانایی سنجش هماهنگی، بین تجربة هیجانی تجربه و واقعيت. «انعطاف پذیری »: توانایی سازگار كردن افکار و رفتار با تغییرات محیط وموقعیت ها. «حل مسأله » : توانایی تشخیص و تعریف مشکلات، و به همان خوبی، توليد و اجراي راه حل های مؤثر و بالقوه. «تحمل فشار روانی »: توانایی مقاومت کردن در برابر موقعیت های فشار آور و هیجانات قوی، بدون جازدن، و رویارویی فعال ومثبت با منبع فشار . «کنترل تکانش»: توانایی مقاومت در برابر عوامل تنيدگي، سایق ها یا تجارب و کاهش آن ها، و توانایی کنترل هیجانات خود. «خوش بینی»: توانایی نگاه زیرکانه و مثبت به زندگی، تقویت نگرش های مثبت، حتی درمواجهه با ناملايمات، بدبختی ها و احساسات منفی . «شادمانی»: توانایی احساس خوشبختی در زندگی، لذت بردن از خود و دیگران، داشتن احساسات مثبت، صریح، مفرح و شوخ طبعانه.